Je zult ongetwijfeld gehoord hebben van het onderstaande incident.
Zelfs als je geen voetballiefhebber bent.
Cristian Eriksen krijgt tijdens een wedstrijd op het EK voetbal een hartstilstand.
Tragisch.
Gelukkig weten we inmiddels dat het goed afliep.
Maar ik wil het eigenlijk niet over Eriksen hebben, maar over Simon Kjær
Simon Kjær kwam als eerste bij Eriksen nadat hij in elkaar zakte.
Hij zette de redding van zijn teamgenoot in gang.
Met ‘gewoon’ gezond verstand en tegenwoordigheid van geest zorgde hij ervoor dat zijn teamgenoten om Eriksen gingen staan en zo een beschermhaag vormde tegen camera wolven en social media tijgers.
Hij maakte dat de reanimatie snel in gang kon worden gezet.
En of dat nog niet genoeg was, realiseerde hij zich dat er één persoon in het stadion zijn steun en troost wel in het bijzonder nodig had. De vrouw van Eriksen.
Dus snelde hij naar haar toe en troostte haar.
Wat een mooi mens, wat een leider!
Gezond verstand, tegenwoordigheid van geest en menselijk/empathisch betrokken.
Ontroerend.
Af en toe vraag ik me af: wat ben ik voor mijn patiënten?
Ik wil vertrouwenspersoon zijn. En docent, coach en detective.
Maar ben ik dat ook?
Wat ben jij voor je patiënten?
Ik ga er in de zomervakantie eens op ‘kauwen’.
Tijd voor reflectie.
Fijne zomer!!